Het spannende moment van het inpakken...

Met zorg pas ik mijn pastelwerk in de passe-partout, daarna in de lijst.  Elk hoekje met aandacht beschermend tegen de buitenwereld. Mijn ogen glijden nog één keer langs het portret terwijl ik denk aan de tijd die ik ermee doorbracht. Het zachte kraken van de lijst onderbreekt even de stilte.“Dag, tot straks,” fluister ik bijna onhoorbaar. Want dit is geen afscheid – het is een nieuw hoofdstuk. Mijn kunstwerk gaat op reis, maar een stukje van mij reist mee. Straks hangt het in GIGALERIE, waar het kan doen waar het voor gemaakt is: mensen raken, emoties oproepen, verhalen vertellen.Ik wikkel er nog een extra laag bubbeltjesplastic omheen. Niet omdat het moet, maar omdat het voelt als een laatste knuffel. Met stevige tape maak ik het pakket dicht. Mijn werk is er klaar voor – en stiekem ik ook.Want ik weet: dit is geen vaarwel. Het is een ‘tot ziens’ in een nieuwe omgeving, waar mijn portret kan schitteren zoals het verdient.