100 portretten in 2024!

Stel je voor: 365 dagen, 100 portretten, en één vastberaden kunstenaar. Klinkt als het begin van een slechte grap? Nou, het werd een meesterlijke prestatie!Ik besloot om me, geïnspireerd door @met.marthe, begin dit jaar in het diepe te storten van de “100 portretten challenge”. Gewapend met houtskool(potloden) , pastelpotloden, oliepastels en soft pastels, en een flinke dosis lef, begon de reis.

Het onwennige begin

Zoals elke goede ontdekkingsreiziger, startte ik met meer vragen dan antwoorden. “Waar begin ik? Hoe teken ik een neus die niet op een aardappel lijkt? En waarom lijken al mijn portretten op Sméagol?” De eerste stappen waren, laten we zeggen, interessant.

Gaandeweg begon ik de finesses van het portretteren te ontdekken. Ogen werden minder scheel, oren vonden hun juiste plek (niet langer midden op het voorhoofd), en langzaam maar zeker begonnen de portretten daadwerkelijk op mensen te lijken in plaats van op vreemde buitenaardse wezens. Dit alles met behulp van het bekijken van ontelbare YouTube-filmpjes, het volgen van verschillende workshops en het lezen van honderden artikelen en boeken.

Wanhoop

Er waren momenten waarop ik de handdoek in de ring wilde gooien. Vooral wanneer een gezicht er weer eens uitzag alsof het was ontworpen door Picasso op een slechte dag. Maar met enige vastberadenheid, zette ik door.

De Heilige drie-eenheid

In de zoektocht naar de perfecte techniek, ontdekte ik een ware goudmijn: oliepastel, soft pastel en houtskool. Het was alsof de portretgoden eindelijk glimlachten (en die glimlach kon nu ook daadwerkelijk worden vastgelegd zonder dat het leek op een grimas). Alhoewel, ik heb onlangs acrylinkt en gouache gekocht…

Nummer 100

En toen, alsof het niets was, was daar opeens portret nummer 100. Geen zweetdruppels, geen opgebrande penselen, geen existentiële crisis. Nee, ik eindigde de reis met de rust van een zen-meester en de vaardigheid van een wannabee portretschilder.

Is dit het einde van het verhaal? Welnee! Ik was al verslaafd aan het vangen van zielen op papier (op een niet-creepy manier, natuurlijk), en ben uiteraard van plan om door te gaan. Want wie stopt er nu bij 100 als je 101, 102, 103… kunt maken?

Geef niet op

Dus, lieve lezers, als je ooit twijfelt aan je eigen creatieve reis, denk dan aan mij. Van onwennige beginnersstappen tot steeds betere portretten, het bewijst maar weer: met een beetje doorzettingsvermogen, veel oefening, en een gezonde dosis zelfspot, kan iedereen een (wannabee) kunstenaar worden.En wie weet, misschien ben jij wel de volgende die zich waagt aan de ‘100 portretten challenge’. Maar wees gewaarschuwd: het kan verslavend werken. Voor je het weet, hang je je hele huis vol met zelfportretten en vragen je buren zich af of je stiekem een ode aan jezelf aan het creëren bent.